Beam’s Story เรื่องของบีมและญี่ปุ่น (EP50) 🇯🇵⛩
【คืนข้ามปีครั้งแรกที่ญี่ปุ่น】 🥰
*เรื่องนี้ตลก อยากให้อ่านนะ* 🍙🍡
🌸มาถึงตอน 50 ได้ยังไงเนี่ย !🌸
ความเดิมตอนที่แล้วคือ เพิ่งไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่น อยู่ญี่ปุ่นยาวๆครั้งแรกในชีวิต (1ปี)
ก่อนหน้านี้ก็เคยไปเที่ยวระยะสั้นสองสามครั้ง แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เราจะได้ผ่านปีใหม่ที่ญี่ปุ่น
บีมมีเพื่อนสนิทคนญี่ปุ่นคนนึงค่ะตอนนั้น เป็นผู้หญิงชื่อ ยุริเอะ
เขาสมัครเป็นติวเตอร์ เพราะอยากแลกเปลี่ยนกับคนต่างชาติ
ซึ่งทางมหาลัยสุ่มจับคู่ มาให้ได้เจอบีมพอดี ซึ่งดีมากกกกกกกก
ติวเตอร์ในที่นี้หมายถึง คนที่จะคอยช่วยเหลือเราเรื่องภาษาญี่ปุ่น เช่น เช็คภาษาในรายงาน
หรือช่วยเหลือเวลามีปัญหา (ได้เงินจากมหาลัยด้วยนะ)
ยุริเอะ อายุเท่าบีม เป็นคนน่ารัก และเรียบร้อยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทุกคนลองนึกถึงลิงกับนกยูง 555
บีมนี่หัวทองไปเรียน นิสัยแกลมากๆ
ยุริเอะคือเหมือนสาวญี่ปุ่นคุณหนูผ้าพับไว้ ฮ่าาา แถมอยู่ชมรมชงชาไปอีก
ถึงแม้ไลฟ์สไตล์เราจะไม่เข้ากันเท่าไหร่ แต่ตลอดหนึ่งปีนั้นเราโชคดีที่ได้โคจรมาพบกันมากเลย
อุ๊ย เนื่องเรื่องเหมือนอนิเมะ 555
เพื่อนๆคนอื่นก็มีติวเตอร์นะ แต่ติวเตอร์ไม่เอาใจใส่เหมือนยุริเอะเลย
โดนเทกลางทางกันเกือบทุกคน บีมโชคดีมากจริงๆ
เราสนิทกันมาก กินข้าวกลางวันด้วยกันบ่อยๆ ชวนกันไปเที่ยวนู่นนี่นั่น
และสุดท้ายยุริเอะชวนบีมไปค้างที่บ้านช่วงปีใหม่ แอร๊ยยยย
นับว่าเป็นการค้างบ้านเพื่อนคนแรกในรอบปีเลย
เพราะว่าปกติบีมไม่ค่อยไปนอนบ้านคนอื่น มีแต่คนอื่นมานอนที่บ้าน 555
บ้านยุริเอะอยู่โยโกฮาม่า
ทุกคน...
ไกลโคดดดดดดดดดดด ไกลจากมหาลัยมาก
นางบอกว่าตอนที่ไม่ได้อยู่หอลำบากมากมายนะ ในการไปกลับมหาลัย
ใช้เวลาเดินทางน่าจะประมาณ 2 ชั่วโมงได้ แถมต้องปั่นจักรยานขึ้นภูเขาเพื่อกลับบ้าน
จะร้อง 555555555
บอกอีกทีคือ จากที่ไปสัมผัสมาด้วยตัวเอง ก็ไม่คิดว่าจะไกลขนาดนี้
โคดไกลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล !!!
ดีแล้วที่นางตัดสินใจอยู่หอ
พอไปถึงเจอช็อกแรกคือ คุณแม่มานั่งคุกเข่าต้อนรับหน้าประตู
ว้อททททททท แม่ ยืน แม่ !!!!
นั่นเป็นการช็อกกับธรรมเนียมต้อนรับแขกของญี่ปุ่น
คนญี่ปุ่นเวลามีแขกมาบ้าน โดยเฉพาะแขกพิเศษที่ไม่ได้เดินทางมาหาบ่อยๆ
เขาจะตอนรับแขกด้วยการนั่งคุกเข่าแบบญี่ปุ่นตรงยกพื้น ประตูบ้าน
แต่คือคนไทยปกติเราจะไม่มีโอกาสได้เห็นผู้ใหญ่มานั่งคุกเข่าอะไรตรงหน้าเรา
บีมก็คือช็อกมาก ปรับอารมณ์ไม่ทัน
คุณแม่นั่งคุกเข่าพร้อมบอกว่าเชิญจ้ะ เพื่อนรักของลูกสาว
แม่มาในชุดผ้ากันเปื้อน แบบแม่บ้านญี่ปุ่นเต็มตัว
โอ...บ้านที่เป็นญี่ปุ่นแท้ๆนี่เป็นแบบนี้นี่เอง
ปกติบีมจะรู้จักบ้านที่ค่อนข้างสนิทกับคนต่างชาติ ก็เลยไม่ค่อยได้เจออะไรแบบนี้
เราก็ไปนั่งคุยกันเล่นกัน
แล้วสักพักก็ยุริเอะก็พาบีมออกไปเดินเล่นแถวมินาโตะมิไร
คืนวันที่ 31 ตรงที่หนุ่มสาวเขาไปเดทกัน
นี่สาวไปสองคน โอเค 555 ไม่เป็นไร
เราก็เดินควงกันแทน ท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ โอ๊ย โรแมนติกจังค่ะ ฮ่าๆ
จากนั้นคุณพ่อก็มารับกลับบ้าน
ที่บ้านมีน้องชายด้วย แต่ไม่ค่อยพูด
น้องหล่อมากกกกกกกกกกกก บอกแค่นี้แหละ 555
จากนั้นก็ไม่รู้จะทำอะไร ไม่มีอะไรทำ
ก็เลยนั่งดูดีวีดีไมเคิลแจ็กสันข้ามปีเลย งงมาก
ทำไมบ้านนี้ไม่ดูคอนเสิร์ตขาวแดงฟะ 555 แต่ก็เอาเถอะเรามาอาศัยบ้านเขา
จากนั้นพอเกินเที่ยงคืนมานิดนึง ที่บ้านก็บอก...ปะ !!!
ห้ะ ? ไปไหน !!!???
จะพาหนูไปไหนคร้าาาา
คุณพ่อพาขับรถออกไป ที่ไหนสักแห่ง แล้วพวกเราก็ลงเดิน
ช็อกไปอีกหนึ่งตลบตรงที่
เฮ้ เมื่อกี้บรรยากาศรอบบ้านเงียบมาก นึกว่าชาวบ้านหลับไปหมดแล้ว
คนมาจากไหนฟะเป็นพันคนเลย
นี่มันลัทธิอาร้ายยยยยยยยยยย
และบีมก็เพิ่งได้รู้ นี่คือการ Hatsumoude การขอพรที่วัดหรือศาลเจ้าครั้งแรกของปีของคนญี่ปุ่น
เคยได้ยินคำนี้มานานแล้ว ในจินตนาการคือ รอให้เช้าก่อน
แต่ไม่คิดว่าคนญี่ปุ่นหลายคนคือเขาจะรีบออกกันมาตั้งแต่เที่ยงคืน
สองข้างทางมีร้านขายปลาหมึกบ้าง ทาโกยากิบ้าง เป็นงานเทศกาลไปอีก
ชาวบ้านหลั่งไหลมาจากไหนไม่รู้เป็นงงมาก 555
ต่อแถวยาวไปเพื่อให้ได้ขอพรเทพเจ้า
บีมก็ยืนงงๆไปกับพวกเขาถึง ตีสอง แล้วก็กลับบ้านนอน
การมาบ้านยุริเอะครั้งนี้คุ้มค่าต่อการเรียนรู้มากจริงๆ
ได้รู้จักวัฒนธรรมญี่ปุ่นใหม่ๆเยอะเลย
*อยากอ่านตอนเก่าคลิกที่แฮชแทก หรือ search ในเพจเอานะคะจุ๊บๆ
*อยากดูรูปเครื่องเล่น หาเอาเองน้า
อัพทุกวันศุกร์
#BeamStoryเรื่องของบีมและญี่ปุ่น
Search